Kto nie może mieć implantów zębowych?

Implanty to jedna z najlepiej przebadanych metod odbudowy zębów, ze skutecznością sięgającą 90–95% po 10 latach. Nie oznacza to jednak, że każdy pacjent jest kandydatem od ręki. O kwalifikacji decydują choroby ogólne, stan jamy ustnej, nawyki i gotowość do współpracy po zabiegu. Poniżej zebraliśmy najważniejsze przeciwwskazania - bez straszenia, za to z liczbami, które pomagają podjąć bezpieczną decyzję.

Przeciwwskazania bezwzględne

  • Niekontrolowana cukrzyca, ciężkie niedobory odporności
    Znacznie podwyższają ryzyko infekcji i niepowodzenia, wydłużają gojenie.

  • Świeża radioterapia w obrębie głowy i szyi
    Podniesione ryzyko martwicy kości; decyzja dopiero po ocenie onkologicznej.

  • Dożylne bisfosfoniany lub wysokie dawki denosumabu (terapia onkologiczna)
    Niekorzystne rokowanie dla zabiegów w kości szczęk.

  • Aktywne zakażenia w jamie ustnej (ropnie, ostre zapalenie kości)
    Najpierw pełne wyleczenie, dopiero potem implantacja.

  • Niewyrównane zaburzenia krzepnięcia
    Wskazana współpraca z lekarzem prowadzącym i stabilizacja leczenia.

  • Brak zgody i współpracy pacjenta
    Implant to proces, nie jednorazowy zabieg – bez kontroli ryzyko rośnie.

 

Przeciwwskazania względne (wymagają przygotowania)

  • Palenie tytoniu
    Około 2× wyższy odsetek niepowodzeń; 4–8 tygodni abstynencji okołooperacyjnej wyraźnie poprawia wyniki.

  • Choroby przyzębia
    Umiarkowane i ciężkie formy dotyczą 10–15% dorosłych; bez wyleczenia ryzyko peri-implantitis rośnie.

  • Niewystarczająca higiena
    Zapalenie śluzówki wokół implantu pojawia się nawet u 40–50% pacjentów bez właściwej profilaktyki.

  • Bruksizm i przeciążenia zgryzowe
    Większe ryzyko luzowania śrub i pęknięć ceramiki; konieczna szyna ochronna i modyfikacja projektu protetycznego.

  • Leki wpływające na kość/gojenie (steroidy, SSRI, doustne bisfosfoniany)
    Zwykle nie dyskwalifikują, ale wymagają zmiany protokołu i ścisłej obserwacji.

  • Ciąża
    Planowe zabiegi i diagnostykę odkładamy po porodzie, chyba że istnieje pilna konieczność.

  • Wiek rozwojowy
    Przed zakończeniem wzrostu implant w strefie estetycznej może „pozostać” niżej względem rosnącej kości; stosujemy rozwiązania tymczasowe.

  • Niedobór kości
    Nie przekreśla leczenia, ale wymaga augmentacji i dłuższego planu.

 

Co oznacza bezpieczna kwalifikacja

  • Szczegółowy wywiad i lista leków
    Oceniamy choroby metaboliczne, hematologiczne, onkologiczne i interakcje lekowe.

  • Diagnostyka 3D (CBCT)
    Pomiar objętości kości, przebiegu struktur anatomicznych i precyzyjne planowanie pozycji wszczepu.

  • Ocena periodontologiczna i higieniczna
    Aktywna choroba przyzębia potraja ryzyko zapaleń okołoimplantowych – najpierw stabilizujemy dziąsła.

  • Analiza zgryzu i parafunkcji
    Przy dużych siłach żucia projektujemy szynę i modyfikujemy kształt odbudów.

  • Plan profilaktyki na lata
    Kontrole i higienizacja co 6–12 miesięcy istotnie zmniejszają ryzyko utraty kości.

 

Liczby, które pomagają podjąć decyzję

  • 90–95% – długoterminowe przeżycie implantów po 10 latach przy dobrej higienie i regularnych kontrolach.

  • ~20% pacjentów / ~10% implantów – częstość peri-implantitis w różnych badaniach; najczęstsze powikłanie późne, w dużej mierze modyfikowalne.

  • – przybliżony wzrost ryzyka niepowodzenia u palaczy w porównaniu z niepalącymi.

  • 10–15% dorosłych – częstość umiarkowanej/ciężkiej choroby przyzębia; po jej wyleczeniu wyniki implantacji zbliżają się do populacji bez periodontitis.

  • Porównywalne odsetki powodzenia po augmentacji – jeśli przestrzegamy protokołów gojenia, uzupełnienie kości nie obniża długoterminowych wyników.

 

Kiedy lepiej wybrać alternatywy

  • Stałe mosty protetyczne – dobre rozwiązanie przy pojedynczych brakach i sąsiednich zębach wymagających koron.

  • Korony adhezyjne (mosty typu Maryland) – małoinwazyjne, szczególnie w odcinku przednim.

  • Protezy szkieletowe – przy mnogich brakach i ograniczonym budżecie.

  • W bezzębiu – protezy całkowite lub protezy stabilizowane na miniimplantach jako kompromis o mniejszej inwazyjności.

 

Jak przygotowujemy pacjenta w Dentistree

  • Start od kwalifikacji medycznej i periodontologicznej – zbieramy pełny wywiad, oceniamy ryzyko, planujemy redukcję czynników modyfikowalnych.

  • CBCT i cyfrowe planowanie – precyzja pozycji wszczepu, ocena potrzeby augmentacji, przewidywalna estetyka i funkcja.

  • Program redukcji ryzyka – wsparcie w rzuceniu palenia, stabilizacja chorób ogólnych we współpracy z lekarzami prowadzącymi, nauka higieny okołowszczepowej.

  • Opcje alternatywne – gdy przeciwwskazania są trwałe lub pacjent nie chce ich modyfikować, proponujemy przewidywalne rozwiązania protetyczne „zamiast”.

  • Plan kontroli – wizyty i higienizacja co 6–12 miesięcy, instruktaż akcesoriów (szczoteczki międzyzębowe, irygator, nitki typu superfloss) oraz szyna ochronna przy bruksizmie.

Tak ułożony proces sprawia, że nawet pacjenci „nieidealni” mogą zostać bezpiecznie przygotowani do implantów albo otrzymać długotrwałe, komfortowe alternatywy dopasowane do ich zdrowia i stylu życia.


Implanty Zębowe w Dentistree
ul. Oś Królewska 18 lok. U2
02-972 Warszawa – Wilanów
Skontaktuj się