Krótka odpowiedź brzmi: sam implant (śruba w kości) zwykle nie wymaga planowej wymiany i może służyć wiele lat, a nawet dekady. Wymianie podlegają natomiast elementy protetyczne (łącznik, korona/most, śruby) oraz — w razie powikłań — leczenie tkanek wokół implantu. Kluczowe jest więc rozróżnienie między „implantem” a „zębem na implancie”.
Ile wytrzymuje implant?
W nowoczesnych systemach 10-letnie przeżycie pojedynczych implantów zębowych wynosi zwykle 95–97%, a obserwacje 15-letnie pokazują wartości rzędu 93–95%. Najwięcej niepowodzeń (ok. 1–2%) kumuluje się w pierwszym roku po obciążeniu protetycznym — to efekt wczesnego braku osteointegracji, infekcji lub przeciążenia. Później krzywa spadku jest łagodna, o ile pacjent jest objęty programem wizyt kontrolnych.
A co z „koroną na implancie”?
Korona i łącznik pracują w środowisku żucia, więc zużywają się jak klasyczne uzupełnienia. Realistycznie:
-
Korony: trwałość kliniczna często 10–15 lat; w strefach dużych sił może pojawić się odprysk ceramiki (raportowane w granicach 5–15% w 5–10 latach).
-
Śruby łączące: okresowe poluzowania obejmują zwykle 2–10% prac w kilkuletniej obserwacji; problem rozwiązuje dokręcenie/ wymiana śruby i korekta zgryzu.
-
Mosty pełnołukowe (np. All-on-4/6): elementy protetyczne mają więcej punktów potencjalnej awarii; w 5 latach notuje się pojedyncze serwisowe zdarzenia (poluzowanie, naprawa akrylu/ceramiki) u 10–20% pacjentów, przy bardzo wysokim przeżyciu samych implantów. Zobacz: Mosty na implantach
Wymiana tych elementów nie oznacza usuwania implantu z kości — to standardowy „serwis”.
Kiedy implant trzeba naprawdę usunąć?
Wskazania do usunięcia są stosunkowo rzadkie:
-
Brak osteointegracji (wczesna porażka) — zwykle ujawnia się w pierwszych miesiącach.
-
Zaawansowana peri-implantitis z utratą znacznej ilości kości i nieskutecznym leczeniem.
-
Złamanie implantu (rzadkie, <1%) lub nieodwracalne uszkodzenie konstrukcyjne.
W takich sytuacjach implant usuwa się, leczy tkanki, a po wygojeniu rozważa reimplantację (często z augmentacją kości).
Choroby tkanek wokół implantu — realne ryzyko, realna kontrola
Choroby okołoimplantowe są częste, ale zazwyczaj odwracalne na wczesnym etapie:
-
Mucositis (stan zapalny dziąsła bez utraty kości) dotyczy ~40–50% pacjentów w długiej obserwacji.
-
Peri-implantitis (z utratą kości) występuje u ~15–25% pacjentów.
Czynniki ryzyka to m.in. historia periodontitis, palenie, źle kontrolowana cukrzyca, niedostateczna higiena. Regularna opieka podtrzymująca zauważalnie zmniejsza tempo utraty kości i liczbę interwencji.
Co najczęściej „wymieniamy” w praktyce?
-
Korona: gdy się zużyje estetycznie lub mechanicznie; sama procedura często wykorzystuje ten sam implant i łącznik (lub wymienia tylko łącznik).
-
Śruba łącząca: przy nawracającym luzie — wymiana na nową o odpowiednim momencie dokręcania.
-
Elementy estetyczne (akryl/ceramika) w mostach: naprawy punktowe lub nowa warstwa licująca.
-
Tymczasowe korony: planowo, na etapie kształtowania dziąsła przechodzą w korony ostateczne.
Jak przedłużyć „życie” implantu i ograniczyć wymiany?
-
Program SPIC (wizyty podtrzymujące): w 1. roku co 3–4 miesiące, dalej najczęściej co 6 miesięcy (częściej u pacjentów ryzyka).
-
Higiena: szczoteczka soniczna lub manualna + szczoteczki międzyzębowe/irygator; skup się na strefie łącznika z koroną.
-
Kontrola zgryzu: korekty kontaktów po oddaniu pracy, szyna ochronna przy bruksizmie.
-
Styl życia: rzucenie palenia i wyrównanie glikemii wyraźnie zmniejszają ryzyko stanów zapalnych i konieczności interwencji.
-
Dokręcanie kontrolne: wiele protokołów przewiduje kontrolę momentu śruby po 4–6 tygodniach od obciążenia.
Co z „gwarancją na całe życie”?
Reklamowe hasła warto czytać uważnie. Producenci często obejmują dożywotnią gwarancją implant jako komponent (w razie pęknięcia lub wady materiału), lecz nie obejmuje to:
-
wymiany koron/mostów wynikających z normalnego zużycia,
-
prac higienizacyjnych i kontrolnych,
-
leczenia chorób okołoimplantowych.
Kliniki mają własne warunki serwisu (np. kilkuletnia ochrona na koronę pod warunkiem regularnych wizyt). To kolejny powód, by utrzymywać plan wizyt — brak kontroli bywa formalnym powodem wyłączenia gwarancji.
Czy warto profilaktycznie „odświeżać” pracę po latach?
Zamiast wymieniać cały zestaw, zwykle korzysta się z konserwacji i napraw punktowych: polerowanie ceramiki, wymiana śruby, korekta kontaktów, nowa korona przy zachowaniu tego samego implantu. Dzięki temu większość pacjentów korzysta z implantów nieprzerwanie kilkanaście lat, wykonując jedynie serwis protetyczny co pewien czas.
Wniosek praktyczny: implanty same w sobie nie mają „daty ważności”, ale wymagają rozsądnego utrzymania — dokładnie tak, jak mosty, wypełnienia czy naturalne zęby. Regularny „serwis” zamienia potencjalną wymianę implantu na proste, przewidywalne zabiegi protetyczne.
Implanty Zębowe
ul. Oś Królewska 18 lok. U2
02-972 Warszawa – Wilanów
Skontaktuj się
